W Szczawnie Zdroju urodzili się bracia Gerhart i Karl Hauptmannowie, w 1862 r. i 1858 r. Obaj bracia byli dramaturgami i pisarzami, ale to Gerhart był tym wybitnym. W roku 1912 r. za sztukę „Tkacze” otrzymał literacką nagrodę Nobla. Karl przyczynił się w znacznym stopniu do przyznania tej wyjątkowej nagrody innemu pisarzowi Władysławowi Reymontowi. Bowiem to Hauptmann był współautorem przekładu powieści Reymonta „Chłopi”. Dom pisarzy to dawne sanatorium o nazwie „Korona Piastów”. Budynek pochodzi z 1818 r. i był kilkakrotnie przebudowywany i dostosowywany do potrzeb kolejnych właścicieli i przeznaczenia budynku. Murowany, trzykondygnacyjny, nakryty dachem naczółkowym z powiekami, a okna zamknięte w opaskach. Do drugiej części budynku, dawnej sali tanecznej prowadzą drzwi z  mocno nadwyrężoną czasem metalową markizą. W przyziemiu znajduje się pseudoportyk, obok którego umieszczone są tablice upamiętniające braci Hauptmannów oraz mieszkającego niegdyś w budynku Zygmunta Krasińskiego. Poeta opisał swój pobyt w Zdroju w korespondencji do Adama Ludwika Sołtana (ziemianina, konspiratora i pułkownika WP i prywatnie przyjaciela poety). Pobyt Krasińskiego miał na celu nie tylko podratowanie zdrowia. W tym właśnie domu Hauptmannów w maju 1838 r. spotkał się z Joanną Bobrową. I tu zerwał z nią trwający cztery lata romans.
W ścisłej okolicy Parku Zdrojowego mieści się wiele kolejnych budynków sanatoryjnych. Wszystkie z nich to najczęściej przełom XIX i XX w. Eklektyczne, rozbudowane tak, by mogły pomieścić dużą ilość kuracjuszy. Przebudowywane i często z zatartymi cechami architektonicznymi. Najbardziej monumentalny budynek to Dom Zdrojowy.